ΘΥΜΑΣΑΙ????

Αδελφούλα θυμάσαι το παλιό μας  το μεγάλο σπίτι?
Τα πράγματα μας που μπήκαν σε  τεράστιο κουτί για να ταξιδέψουν μακριά, και όσα δεν χώρεσαν πουλήθηκαν .

Θυμάσαι το μεγάλο ταξίδι που κάναμε,προς το τέλος μάλιστα δεν είχαμε ούτε νερό να πιούμε και πεινάγαμε πολύ.
Η μαμά και ο μπαμπάς ήταν θλιμμένοι θυμάσαι?

Τη θέα από το παράθυρο του τρένου, και την   εντύπωσή μας κάνανε οι ανθισμένες πορτοκαλιές τη θυμάσαι?

Και όταν φτάσαμε στον σταθμό, οι φίλοι που μας περίμεναν μας κέρασαν πορτοκαλάδα,δεν είχαμε δοκιμάσει  ποτέ και μας άρεσε το θυμάσαι?

Την πρώτη εκείνη μέρα που ήρθαμε την θυμάσαι?
Μάλιστα  φάγαμε και το πρώτο  μας κρουασάν.

Πασαλειμμένες με σοκολάτα δεν αφήσαμε ούτε ψίχουλο θυμάσαι?

Υστέρα νοικιάσαμε το πρώτο μας σπίτι ,μικρό  και σκοτεινό, όμως ήμασταν ευτυχισμένες θυμάσαι?

Τα γεμάτα ράφια στα σούπερ μάρκετ , τη μαμά να μας  παίρνει γλυκά το  θυμάσαι?

Η πρώτη φορά που πήγαμε στην θάλασσα, είχαμε καίει από τον ήλιο και τη μαμά  να μας βάζει γιαούρτι, θυμάσαι?
Μέτα το καλοκαίρι πέρασε και πήγα δημοτικό και εσυ νήπιο το  θυμάσαι?

Κάθε μέρα να κλαις να ζητάς τη μαμά το θυμάσαι?

Έμενα με κορόιδευαν πολλοί , και έκανα τον πόνο μου γροθιά και τους χτυπούσα, εσύ ποτέ δε χτύπησες κανένα θυμάσαι?

Μέναμε ώρες μόνες μας στο σπίτι γιατί η μαμά δούλευε συνεχώς και ο μπαμπάς έλειπε θυμάσαι?

Που φοβόμασταν τα βράδια , και μας έπαιρνε η μαμά για ένα σ αγαπώ και ότι δεν θα αργήσει το θυμάσαι?

Ειδικά τα βράδια  έβρεχε πολύ , δεν μας έπιανε ύπνος και παρακαλούσαμε να γυρίσει η μαμά το θυμάσαι?

Τα καλοκαίρια που πηγαίναμε κρυφά στο πίσω παραθυράκι της ταβέρνας που δούλευε η μαμά να  μας δώσει  γεμιστά μπιφτέκια , θυμάσαι?

Την μέρα που την πήρε το ασθενοφόρο και μείναμε 5 μέρες μόνες το  θυμάσαι?

Οι προσκλήσεις για πάρτι που δεν παίρναμε ,και στα δικά μας γενέθλια δεν ερχόταν κάνεις και μέναμε μόνες θυμάσαι?

Τη μαμά μας  να κλαίει κρυφά  στο δωμάτιο μετά  το θυμάσαι?

Κάθε Σεπτέμβρη δεν λέγαμε πως πήγαμε χωριό η διακοπές το  θυμάσαι?

Δεν είχαμε κοντά μας ούτε πάππου ούτε γιαγιά ούτε ξαδέρφια θυμάσαι?

Αργότερα όμως κάναμε φίλιες ,καταφέραμε να ενταχθούμε στο σύνολο,αν και πάντα εκεί στο δωμάτιο μας, πάλι μόνες μοιραζόμασταν τα όνειρα μας θυμάσαι?

Όταν μάθαμε να γράφουμε και να μιλάμε καλά , πήρα το πρώτο μου άριστα στην έκθεση θυμάσαι?

Τότε που οι συμμαθητές με κοίταζαν αλλιώς και ένιωθα πως μπορώ και εγώ, το  θυμάσαι?

Τη γιαγιά τη γλυκιά την θυμάσαι?
Μας στερήθηκε και την στεριθηκαμε, και τελικά έγινε άγγελος, μα ούτε στην κηδεία δεν πήγαμε γιατί τα χιλιόμετρα πολλά το θυμάσαι?

Τη φωνή της ,τη μυρωδιά την θυμάσαι?

Τη μαμά να κλαίει ακόμα κρυφά .
Τον μπαμπά να σιωπά να πονά..  καθώς σέρνουν  ακόμα τα σημάδια του ξεριζωμού.

Μα να είναι πάντα ευγνώμων θυμάσαι?

Μεγαλώσαμε πια ,γίναμε ένα με το σύνολο,  πετύχαμε.
Κάναμε την  Ελλάδα  πατρίδα μας.

Τώρα πια μας σέβονται μας αγαπάνε, έχουμε φίλους και αγάπες...

Τα όνειρα που κάναμε μικρές  τα θυμάσαι?

Φτιάξαμε οικογένεια , τα παιδιά μας θα έχουν γιαγιά και παππού και ξαδέρφια να το θυμάσαι!
Τα καταφέραμε μαζί, το θυμάσαι?