Αγαπημένη Κυριακή

 Λατρευω τις Κυριακές εκείνες που είτε πας μια βόλτα στα σοκάκια της Αθήνας είτε εκείνα που κάνεις πικ νικ κουβαλώντας ολα οσα πιθανότατα να χρειαστείς. Τις Κυριακές που απλά πίνεις ενα ζεστό καφέ στο τζάκι και το παιδί σε  σε τραβάει για να φτιάξετε το αγαπημένο του κέϊκ.
Είναι και εκείνες οι Κυριακές που μαζεύονται ολοι στο σπίτι της γιαγιάς, παιδια αδέρφια,γαμπροί νύφες. Ολη η  οικογένεια μια μεγάλη παρέα σε ενα σπίτι που μοσχοβολάει απο τα χεράκια της αγαπημένης μαμάς ή πεθεράς. Ενα σπίτι όπου που επικρατεί μια μόνιμη βαβούρα φωνές γέλια χαρά. Ενα κυριακάτικο τραπέζι που μοιάζει με γιορτή, όμορφη οικογενειακή γιορτή.
Η κουζίνα πλημμυρίζει νοικοκυρές για να στρώσουν το τραπέζι, μικρα και μεγάλα χεράκια που στα μουλωχτά τσιμπάνε φαΐ. Μυρωδιές απο αγαπημένα φαγητά απλώνονται παντου....
Και ύστερα  πολύ φαγητό κρασί γλυκά,αναμνήσεις συζητήσεις  πειράγματα γκρίνιες και ολα εκείνα πού μια παραδοσιακή οικογένεια έχει.
Και αφού φάμε λες και δεν έχουμε ξαναφαει συνήθως θα εμφανιστούν παλιές φωτογραφίες για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι. Στον χώρο πλανιέται η ανάμνηση της παιδικής ηλικίας , ενα σπίτι τοσο οικιο και τόσο ξένο ταυτόχρονα. Μεγαλώνουμε οχι μονο ηλικιακά αλλα και σαν μελη της οικογένειας. Ποσοι ξεκινήσαμε και πόσοι γίναμε....
 Οσο η βαβούρα συνεχίζεται μερικοι βυθίζονται σε σκέψεις αλλοι σε ύπνο.... Μέχρι να οργανώσουμε να πάμε για εναν καφέ,  δίνοντας λίγη ακόμη παράταση στην Κυριακή μας .....και υστέρα ο καθένας παλι σπίτι του στην γωνιά του....
Τι ωραίες που είναι οι Κυριακές .