Ο τελευταίος μήνας....!!

Ίσως και να είναι ο τελευταίος μήνας μου με το μοναχοπαίδι μου. Σε λίγο θα μαι μαμά δύο παιδιών. Προσπαθώ να χορτάσω λίγο ακόμα τον γιό  μου....Τις συζητήσεις μας, τις αγκαλιές που συνεχώς αναζητάει, τα φιλιά και το παιχνίδι μας.
Μέσα σε όλο αυτό προσπαθώ ταυτόχρονα να τον προετοιμάσω για την αλλαγή που έρχεται, όμως συνειδητοποίησα ότι δεν εχω προετοιμαστεί εγω αρκετά για αυτό!
Και όσο του μιλάω για όλα εκείνα που θα έρθουν, του μιλάω και για εκείνα που έκανε οταν ήταν μικρός..Ταυτόχρονα χάνομαι σε γλυκές αναμνήσεις....Τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλα μα όλα περιστρέφονται γύρω απο εκείνον.....όλη μου η έννοια όλη μου η αγάπη, όλα ανήκουν σε εκείνον...

Ψάχνοντας για τα πρώτα ρουχαλάκια του νεου μας μωρού, στα ρουχαλάκια του πρώτου μας μωρού,αναμνήσεις και συναισθήματα γίνανε δάκρυα ευτυχίας και αναμνήσεων στιγμές που πέρασαν τόσο γρήγορα τελικά....
Πόσα πράγματα ξέχασα....πόσα πράγματα έζησα...Πόσο πολύ μεγάλωσες μωρό μου...

-Εισαι όμως το μωρό μου και πάλι...και θα είσαι για πάντα. Σου απαντώ...
Τα ματάκια σου λάμπουν και τα χεράκια σου με αγκαλιάζουν.....
-Μάγουλάκι μαμά να το φιλήσω....
Σε σφίγγω σφιχτά....
Πόσο μεγάλος θα μου φαίνεσαι σε λίγο σκέφτομαι....
Μου ζητάς να πάμε βόλτα...Αλλά δυστυχώς ο γιατρός δεν μ αφήνει να περπατάω γιατί ο αδερφουλης σου βιάζεται και δεν πρέπει....
Και όταν στο θυμίζω λες...
-μαμά δεν θέλω να κουράζεσαι, ανησυχώ για σένα...Πάμε να ξαπλώσεις.....
Θεέ μου πόσο μα πόσο σ αγαπώ....πόσο τυχερή είμαι....
-Σ αγαπάω πολύ πολύ μωρό μου...
-Και εγώ μαμά...Μαμα το καλοκαίρι θα ψάξουμε κάτω απο τις πέτρες για κοχύλια;
Θα μπορείς;
-Εννοείται....θα βρούμε πολλά κοχύλια...
-Και το μωρό μαμά; Ποιος θα το προσέχει;
Θα έρθει και ο μπαμπάς μαζί για να κρατάει το μωρό γιατί τα μωρά δεν περπατάνε....
Θα σε βοηθάω εγώ μαμά και άμα κλαίει θα του δίνω πιπίλα και θα τον παίρνω αγκαλιά, γιατί μπορεί να φοβάται...
Θα του μάθω τα πάντα και δεν θα τον αφήνω να τρέχει για να μην χτυπήσει....
Χωρίς ανάσα μιλάς συνεχώς και ασταμάτητα. Φυσικά ο μονόλογος σου δεν σταματά και γω ακούγοντας σε νιώθω απέραντη αγάπη...και συνειδητοποιώ πως ίσως και να είσαι πιο προετοιμασμένος απο εμένα.
Λατρεμένο μου αντρακι σε ευχαριστώ για όλα αυτά που ζω δίπλα σου...
Και σου ζητάω συγνώμη παιδί μου για όλες τις φορές που μπορεί να σε στεναχώρισα...
Σου υπόσχομαι πώς μόλις γεννήσω θα κάνουμε όλα εκείνα που σου έχω υποσχεθεί...Πράγματα που δεν κάναμε λόγω της εγκυμοσύνης. Και δεν περίμενα πως θα δείξεις τόση ωριμότητα και κατανόηση σε όλο αυτό.
Όσο σε ακούω και σε κοιτάω με διαπερνά ένας φόβος.....για όλα εκείνα που δεν μπορώ να σου εκφράσω. Για εκείνα που σκέφτομαι και με αχγωνουν....Για τις μέρες που θα λείψω, να πάνε όλα καλά....να...να...
Διώχνω τις σκέψεις γιατί δεν γίνεται αλλιώς δεν το διαχειρίζομαι...
Και ευτυχώς έχω και σένα που δεν σταματάς να μιλάς και με επαναφέρεις...

-Μαμά η εβδομάδα του Πάσχα έφτασε...
-Ναι έφτασε, είδες η κυρία Σαρακοστή έμεινε με το ένα της πόδι...
- Και μετά μαμά τι μήνας είναι; Ξέρω μαμά..είναι ο μήνας να έρθει το μωρό μας.
-Μπέμπη....σκύβεις και λες στην κοιλιά μου...μ ακούει μαμά;
Σ ακούει μωρό μου, και όταν έρθει σπίτι θα ξέρει πολύ καλά την φωνή σου....
Ένας μήνας και κάτι....ο τελευταίος που η προσοχή μου αρχίζει και τελειώνει σε σένα!
Ένας μήνας ακόμα μέχρι να ζήσω ξανά το θαύμα της γέννησης ενός παιδιού...
Ένας μήνας που μου δημιουργεί δύο συναισθήματα ταυτόχρονα...την επιθυμία να κυλήσει αργά, μα εκεί που κυλά αργά θέλω σαν τρελή να έρθει η ώρα εκείνη....
Ένας μήνας ακόμα για μια νέα αρχή!