Ένας χρόνος blogging!
Ένας χρόνος απο τη πρώτη δημοσίευση.
Ακόμα θυμάμαι να τρέμω και να σκέφτομαι αν κάνω καλά. Χωρίς να γνωρίζω σχεδόν τίποτα τόλμησα και χαίρομαι πολύ γι αυτό τελικά.
Πρίν το μπλογκ ακόμα και οι πιο δικοί μου άνθρωποι βλέποντας με με ένα τετράδιο και ένα στυλό ίσως να με περνούσαν για τρελή......
Ειδικά κάτι καλοκαιρινά πρωινά σε διακοπές είχα ερωτηθεί αρκετές φορές "μα τι γράφεις συνέχεια;;"
Γιατί πολύ απλά σχεδόν κανείς δεν είχε διαβάσει τίποτα απο όλα αυτά που έγραφα χρόνια....
Πολλές φορές μάλιστα πριν απο την πρώτη γουλιά καφέ γέμιζα τα φύλλα του τετραδίου μου και χανομουν πίσω απο τα δικά μου κείμενα.
Η σκέψη να τα στείλω καπου υπήρχε αλλα ήταν μόνο δικιά μου σκέψη.....για το μπλογκ δεν γνώριζα πολλά οπότε συνέχιζα να τα κρατάω μόνο για μένα.
Η σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε αλλά και αυτήν για μένα την κράταγα!
Μια μέρα διαβάζοντας κείμενα στο μαμάδες μπαμπάδες τολμισα να πατήσω αποστολή μηνύματος.....
Και χωρίς να το περιμένω πήρα απάντηση αμέσως....
Ύστερα άκουσα για ραδιοφωνική εκπομπή όπου ο Χρήστος απο τους μαμάδες μπαμπάδες μου απάντησε στον αέρα....
Φοβερό σκέφτηκα, τόσο γρήγορα και τόσο απλά πήρα τις απαντήσεις που έψαχνα.
Μετά μιλήσαμε μου εξήγησε..τι είναι το μπλογκ και γιατί μπορώ και γω να έχω...
Ενα πρωί λοιπόν έκατσα σκέφτηκα να τολμήσω, όμως πρώτα πρέπει να βρώ πως να το ονομάσω.... και μίας και όλα οσα πέρασαν απο το μυαλό μου ήδη υπήρχαν...είπα μαμά είμαι Ρεγγίνα με λένε Mamareggina κατέληξα.
Καιρό αργότερα θα άκουγα τον γιό μου να μιλάει με τον μπαμπά του για μένα και κάπου εκεί άκουσα να λέει...
-Η μαμά...η Ρεγγίνα...η μαμα Ρεγγίνα βρε μπαμπά. Ο ίδιος συνειρμός...!!!
Αν και ποτέ ως τώρα δεν έχω πει στο παιδί μου πως υπογράφω, παρά μόνο ότι γράφω κάτι κείμενα....
Καλά έκανα λοιπόν σκέφτηκα βαφτίζοντας το έτσι ενα χρόνο νωρίτερα..
Καπως έτσι άφησα στον κόσμο του διαδικτύου την πρώτη μου ανάρτηση.
Μεσα σε μια βδομάδα πήρα θετικά μηνύματα που η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα....
Ύστερα είδα κείμενο μου στο μεγάλο μπλόγκ μικροί μεγάλοι.....
Ένιωσα τρομερά,γέμισα δύναμη και η ανασφάλεια μου έγινε μικρότερη.
Γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι ταυτίστηκαν με τα κείμενα μου...
Ανθρώπους που χωρίς να με γνωρίζουν με βοήθησαν...
Γνωρισα bloggers, με τούς όποιους μιλάω με τόση άνεση και ας γνωριζόμαστε μόνο απο τα κείμενα μας!
Πήρα μηνύματα που μου έφεραν δάκρυα χαράς , και συγκίνησης.
Άνθρωποι που απλά κάνουν ότι και εγώ!
Μια μεγάλη διαδικτυακή αγκαλιά.
Ενα χρόνο μετά νιώθω πώς ελευθέρωσα πολλά συναισθήματα......συναισθήματα που μοιράστηκα αγγίζοντας και αλλούς.
Ενα ηλεκτρονικό ημερολόγιο που ανήκει κυρίως στην έμπνευση μου για όλα αυτά...Τον γιό μου, το μικρό μου, που σύντομα θα γίνει ο μεγάλος μου μιας και έρχεται και δεύτερος!
Θα αφήσω στα παιδιά μου τα συναισθήματα μας....την παιδική τους ηλικία έτσι όπως την αποτύπωσα είτε σε φύλλα τετραδίου είτε στο Mamareggina.
Έτσι μαζί με πάρα πολλά τετράδια θα έχουν και ενα μπλογκ όπου θα μπορούν να διαβάσουν όλα όσα ο χρόνος άγγιξε, και γω αποτύπωσα πάνω σε πλήκτρα...μοιράστηκα μαζί σας, όλα όσα έζησα, ζω, ένιωσα , βίωσα ή σκέφτηκα.
Νομίζω πως οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ αρχικά στον Χρήστο πού μου έδειξε τον δρόμο,εμπιστοσύνη και με στήριξε διαδικτυακά...
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που έγιναν πιστοί αναγνώστες και μου ζητούσαν νέα κείμενα...Αυτό και αν είναι φοβερό!
Μπορεί να μην σας το είπα αλλά κατα κάποιον τρόπο με κάνατε να θέλω να γίνω καλύτερη....
Ευχαριστώ στους φίλους που δημοσίευσαν κείμενα μου στην σελίδα τους στο Facebook επειδή εγώ ντρέπομουν αρχικά να το κάνω στην δικιά μου προσωπική σελίδα....
Ευχαριστώ όλους εσάς που μου αφήσατε σχόλια....ή μου στείλατε μηνύματα με γεμίσατε απερίγραπτη χαρά!
Πάνω απο όλα όμως ευχαριστώ εκείνους που γίναν για μένα έμπνευση.
Το blogging έγινε για μένα τρόπος έκφρασης...τρόπος να λυτρωθεί ένα μέρος του εγώ μου.
Αν και υπάρχουν φορές που νομίζω πως δεν μπορώ να γράψω άλλο...έρχεται τότε μαγικά η έμπνευση και ξανα αρχίζω να γεμίζω τα φύλλα του τετραδίου.
Ένας χρόνος λοιπόν..θα ευχηθώ να συνεχίσουν οι στιγμές να με γεμίζουν..οι άνθρωποι και οι καταστάσεις να μου δίνουν λόγο να γράφω.
Δεν υπάρχουν σχόλια: