Σήκω και ξεκινά πάλι!
Μα απο που να πηγάζει η δύναμη;
Να δανειστώ και γω λιγάκι. Γιατί με τη σειρά μου πρέπει να στη δώσω πίσω.
Ολα περνάνε λένε...όμως αφήνουν σημάδια.
Το δικό σου σημάδι θα σου θυμίζει πάντα τον φόβο, τον πόνο, και ίσως κάποια γιατί.
Όμως θα σου θυμίζει και πως στάθηκες δυνατή....θα το περάσεις, θα το περάσουμε μαζί. Ήδη όλα πήραν το δρόμο τους....
Μπορεί να δείχνω αδιάφορη ή δυνατή αλλα δεν είμαι. Ενας μηχανισμός άμυνας είναι....
Νιώθω κάθε σου σκέψη, κάθε σου πόνο....σε νιώθω γιατί εισαι εγώ...Είσαι η μικρή μου και δεν ξέρω αν η αγκαλιά μου είναι αρκετή για σένα..Αν τα λόγια μου φτάνουν εκεί που πρέπει...Άν τα δήθεν αστεία μου σε κάνουν όντως να γελάς.
Θα περάσει μικρή μου θα δεις...και θα γίνει και αυτό σαν όλες τις άλλες αναμνήσεις που θα συζητάμε χρόνια αργότερα...και που ξέρεις μπορεί και να βρούμε λόγο ακόμα και να γελάσουμε.
Κάτι θα βρούμε όπως πάντα.
Είσαι μπροστά και πολεμάς...και γω πίσω σου να διώχνω κάθε τι που αφήνεις...
Φοβαμαι και εγώ όπως και εσυ, όμως σου υπόσχομαι όπως πάντα θα περάσει και αυτό...
Έχουμε περάσει πολλά και τα καταφέραμε ,εσυ τα κατάφερες!
Η ζωή σε περιμένει και κοίτα να κάνεις τα πάντα για να τη ζήσεις...
Μας το είπαν όλοι απο το κακό σε βρήκε το καλύτερο...έστω και αν είναι έτσι βρες έστω έναν λόγο να το προσπεράσεις....
Σήκω τώρα....αργά και σταθερά...ενα βήμα τη φορά.
Η ζωή σε περιμένει, τι και αν είχε άλλα σχέδια, μοιάζει περισσότερο με παράκαμψη παρά εμπόδιο!
Σήκω και ξεκινά έτσι είναι η ζωή με τα καλά και τα κακά της. Με τα ωραία και τα άσχημα. Με τα δύσκολα και τα εύκολα. Με χαρές και με λύπες. Ένα πιάτο με πολλές γεύσεις. Σε κέρασε η ζωή και εσύ δοκίμασες....
Στην ιδέα και μόνο το στομάχι μου δένεται κόμπος, δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι εκεί σωματικά. Δεν θα σε δω να ξυπνάς. Δεν θα σου πιάσω σφιχτά το χέρι. Όμως η σκέψη μου είναι εκεί...δίπλα σου .
Μια μια νότα αισιοδοξίας με διαπερνά, όλα καλά θα πάνε.
Ακόμα μια φορά κατάλαβα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο...
Υγεία πάνω απο όλα λέμε μα δεν ξέρω στα αλήθεια πόσο πολύ κατανοητό γίνεται ολο αυτο....
Μόνο αν κλονιστεί το καταλαβαίνουμε. Τότε συνειδητοποιούμε τι γίνεται, και πόσο βασικό είναι να είσαι υγιής.
Και εσύ μικρή μου θα βγεις απο όλο αυτό μια νικήτρια υγιέστατη ..το νιώθω, το ξέρω..το θέλω..
Σήκω και ξεκινά πάλι απο εκεί που σταμάτησε ο χρόνος....
Τα όνειρα και η ζωή σε περιμένουν.
Να φανείς δυνατή σε όλα εντάξει;
Θα περάσει κι αυτό.....
Σ αγαπώ η αδερφή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια: