Ο θόρυβος τους....μια γλυκιά φασαρία

- Μαμαααα κοίτα αυτό το μωρό μου έσπασε το παιχνίδι που μου πήρες!
- γιατί βρε μωρό μου έσπασες το παιχνίδι;  Ρωτάω τάχα τον μπέμπη. Λες και το μωρό θα μου απαντήσει σκέφτομαι..
- βρε αγάπη μου δεν έχω πει να μην σκορπας πράγματα από δω και από κεί. Δεν φταίει το μωρό...
- φταίει σου λέω! Όλα ο μπέμπης τα κάνει.
Τι το θελα να το πω σκέφτομαι.
Παιχνίδια παντού, φωνές τσιριδες.
Τα τάπερ μου σκορπισμένα.
Lego, αυτοκινητακια, μαρκαδόροι, μπισκότα.
-μαμαααα ο μπέμπης ήρθε στο δωμάτιο μου.
-στο δωμάτιο σας διορθώνω.
-οχι εγώ μάζεψα δεν θα μπεί!
-βρε αγάπη μου επειδή τακτοποίησες δεν θα παίξει;
- όχι!! μου λέει κοφτά.
Το μωρό αρπάζει τα παζλ όση ώρα μιλάμε και τα σκορπίζει.
Τα μαζεύω γρήγορα πριν αρχίσει δεύτερος γύρος μουρμουρας.
-μαμαααα πεινάω.
Κόβω φρούτοσαλάτα για δύο. Βάζω τον μικρό στο καρέκλακι.
Ο μεγάλος αποχωρεί με την φρούτοσαλάτα του.
Ο μικρός την σκορπαει στο πάτωμα , τρίβει τα μαλλιά του με φρούτα.
Το φαγητό που σιγοβραζει κοντεύει να καεί.
Ο μεγάλος φωνάζει πως θέλει και άλλο πεπόνι γιατί είναι το αγαπημένο του φρούτο, ο μικρός φωνάζει γιατί θέλει να απεγκλωβιστει από το καρέκλακι του.
Εγώ θέλω να φωνάζω γιατί μόλις έβαλα σκούπα να μαζέψω τα πατημένα- λιωμένα μπισκότα. Και τώρα πρέπει να μαζέψω λιωμένα φρούτα για πολλοστή φορά.
Το πάτωμα μου τώρα μοιάζει με καλοκαιρινό κοκτέιλ φρούτων.
Η ώρα περνάει, καταφέρνω μαζέψω, να μαγειρέψω να απλώσω. Το ομαδικό μας παιχνίδι ξεκινάει με λίγες δυσκολίες φυσικά.Δεν μπορεί ακόμα να συνεργαστούν. Λογικό....Και έτσι το  παιχνίδι τελειώνει γρήγορα.

Ώρα για τον μεσημεριανό ύπνο του μωρού...
-Αγάπη μου πάω να κοιμησω το μωρό.
Αν μπορείς κανε λίγη ησυχία εντάξει;
-Εντάξει μαμά, απαντάει και αναρωτιέμαι τι ακριβώς σκέφτεται.....
Μιας και εκείνη την ώρα θα θυμηθεί ότι κάτι θέλει να μου πει, κάτι θέλει να μου δείξει.
Θα πεινασει τόσο πολύ που δεν θα μπορεί να περιμένει. Θα στέκεται απλά πλάι μου  και θα μιλάει συνεχώς λέγοντας θέλω να σου πω κάτι ακόμα.
Αυξάνοντας έτσι τον βαθμό δυσκολίας να βάλω το μωρό για ύπνο!
Ύστερα θα βρεί να παίξει με τα παιχνίδια που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο. Μειώνοντας τον χρόνο του ύπνου του αδερφού του.
Η μέρα μας θα συνεχιστεί  πολλές φωνές, γέλια κλάματα. Με μικρό τσακωμούς! Συνήθως κερδίζει εκείνος που τσιριζει πιο πολύ.
Και στην περίπτωση μας αυτός είναι ο μπέμπης.
Η μέρα μας περιέχει πολλές κουβέντες, εξηγήσεις, αγκαλιες, φωνές.
Στο τέλος της ημέρας όμως την κούραση μου θα την απαλύνει η εικόνα τους.
Ο ίδιος τρόπος που κοιμούνται. 

Ή γλυκιά αυτή μορφή τοτς που μοιάζει τόσο γαλήνια.
Τα χέρια τους που συνήθως ψάχνουν το χέρι του άλλου για  να κρατιούνται.
Η εικόνα του παιδιού που κοιμάται ήρεμα στην ασφάλεια της οικογένειας του.
Σχεδόν κάθε βράδυ μετά από λίγο θα κάτσω αναζητώντας φωτογραφίες ή βίντεο της ημέρας που πέρασε, μιας και θα έχω την αίσθηση πως μου λείπουν ήδη οι γλυκές φωνές τους.
Στην ηρεμία της νύχτας η μέρα φαντάζει τελικά πιο ενδιαφέρουσα!!!
Μπαίνω στο δωμάτιο για το βραδινό φιλί, πατάω ένα lego καθώς ξανά κάνω προσπάθεια να προχωρήσω ως το κρεβάτι θα πατήσω σίγουρα κάνα αυτοκίνητο, θα κολλήσει στο πόδι μου κανένα παζλ και φυσικά μέσα στην ησυχία όλο και κάποιο παιχνίδι θα αρχίσει να τραγουδάει ρωτώντας με

Είμαι ο μίκυ θέλεις να παίξουμε;