Συννεφιές!

Αν κατι απολαμβάνω τον καιρό αυτόν είναι ο ουρανός!
Μοιάζει με αφηρημένο καμβά προσδίδοντας μια νότα αισιοδοξίας.
Τα σύννεφα κάθε φορά έχουν και με άλλη διάθεση λες και κάποιος εκεί πάνω έχει πάρει μια παλέτα χρωμάτων και καθημερινά παίζει αλλάζοντας κάθε φορά το σχήμα τους.
Δίνοντας πότε έντονες αποχρώσεις και πότε απαλές.
Είναι αυτές οι μέρες που βρίσκομαι ξανά στην αναζήτηση του εγώ μου.
Συννεφιασμένος ο ουρανός και εγώ τον ακολουθώ.
Είναι τέτοιες οι μέρες που ολα με κουράζουν.
Και όλα ταυτόχρονα έχω λύσεις  για όλα.
Είναι που η έμπνευση έχει χαθεί κάπου πίσω απο τα σύννεφα και ενώ στιγμές νιώθω πως θα εκραγώ τα φύλλα του τετραδίου μου παραμένουν λευκά.
Είναι που προσπαθώ να χαλαρώσω μα δεν μπορώ...
Είναι που κρύβω και πάλι δικά μου θέλω.
Μα αυτά όλο έρχονται στην επιφάνεια.
Είναι που όταν κοιτάω τον ουρανό όλη η αρνητική ενέργεια φεύγει.
Και καπου εκεί σε ωραίους ουρανούς.
Σε απαιτήσεις της καθημερινότητας ρουφάω στιγμές.
Γελάω που γελάνε.
Αγνοώ και αναβάλλω πράγματα.
Κυνηγάω όλα όσα έχουν τρυπώσει στο μυαλό μου.
Ένας νέος Μηνάς ξεκίνησε.
Μια πνοή κρύου αέρα χαϊδεύει το πρόσωπο μου.
Αυτή η αίσθηση του χειμώνα πόσο μου αρέσει.
Μικρά βήματα διακόπτουν τον πρωινό μου καφέ.
Η πιο ζέστη η πιο αληθινή αγκαλιά, τυλίγει τα χεράκια του γύρω απο τον λαιμό μου.
Και κάπως έτσι ολα μοιάζουν μικρά και ασήμαντα.
Μέχρι που η εικόνα αυτή θα αποκτήσει άλλη όψη.
Δεν θα μοιάζει με τρυφερή στιγμή.
Θα περιέχει ένταση ζαβολιές φωνές και μέσα στην τρέλα θα ψάχνω πάλι την δική μου ισορροπία.
Θα περιέχει μαθήματα διαβάσματα υποχρεώσεις κούραση.
Και ολα πάλι απο την αρχή!
Ύστερα λες πόσο να κρατήσει μια όμορφη στιγμή;
Γιατί χωρίς ποικιλία ολα θα ήταν μονότονα!
Καλό μήνα κόσμε!