Μαμά από ατσάλι!

Μαμά έλα να ζωγραφίσουμε.
Μαμά θέλω κάτι να φάω.
Μαμά πες του κάτι δεν μ'αφήνει να παίξω.
Μαμά βοηθά με.
Μαμά έλα εδώ.
Μαμά δεν θέλω να κοιμηθώ.
Μαμά νυστάζω.
Μαμά θέλω βόλτα.
Η μαμά όλα τα μπορεί.
Η τουλάχιστον όλα πρέπει να τα μπορεί.
Η μαμά δεν έχει δικαίωμα να αρρωστήσει.
Και αρρωστήσει πρέπει να αποβάλει γρήγορα τα πάντα από πάνω της.
Η μαμά δεν έχει δικαίωμα να θέλει.
Καλύπτονται όλα από τις απαιτήσεις των παιδιών τής.
Η μαμά πρέπει να είναι δυνατή.
Να είναι γλυκιά.
Να είναι ενημερωμένη.
Να ξέρει να τα πάντα.
Να καλύπτει κάθε ανάγκη ακόμα και αν δεν της ζητηθεί.
Όμως η μαμά δεν είναι από ατσάλι.
Η μαμά δεν τα ξέρει όλα.
Η μαμά καταρρέει και χρειάζεται έναν ώμο να ακουμπήσει.
Η μαμά έχει ανάγκες.
Η μαμά πονάει.
Νιώθει μόνη.
Η μαμά βαριέται.
Η μαμά θέλει να πάει μια βόλτα.
Η μαμά είναι κουρασμένη.
Η μαμά θέλει .
Η μαμά φταίει για όλα!
Ξέρει όμως να αγαπάει.
Ξέρει να δίνει αγνοώντας τα δικά της θέλω.
Η μαμά δεν ζητά.
Και όταν μέσα στην ησυχία του σπιτιού της μένει μόνη.
Τότε όταν τα γλυκά πλάσματα κοιμούνται ξέρει πως ο χρόνος που έχει δεν αρκεί.
Δεν αρκεί για τα θέλω της.
Δεν καλύπτει τα κενά της.
Δεν έχει αντοχές να ασχοληθεί με εκείνη.
Τότε αντλεί ξανά δυνάμεις παίρνει μια βαθιά ανάσα.
 Και καθώς τακτοποιεί τα πάντα στο πέρασμά της , πέφτει για ύπνο.
Όπου ούτε εκεί θα ικανοποιήσει καμία της ανάγκη...
Η μαμά είναι  φίλη, αδερφή, υπάλληλος, κόρη, γυναίκα άνθρωπος με ανάγκες και θέλω. Με όνειρα και επιθυμίες. Και δεν είναι από ατσάλι!