Μια ακόμα αρχή!

Ο Σεπτέμβριος σχεδόν πάντα αποτελούσε για μένα μια νέα αρχή.
Κάτι σαν μια νέα χρονιά.
Φέτος παρόλο που μπήκαν νέοι στόχοι πριν μπει καν ο μήνας δεν κατάλαβα καν πως έφτασε σχεδόν στο τέλος του.
Οι νέοι μου στόχοι μπήκαν σε εφαρμογή ..
Κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη.
Ένα νέο ξεκίνημα για μένα.
Ο Σεπτέμβριος επίσης με έκανε για πρώτη φορά θεία.

Μιας και η αδερφή μου έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι.
Συναισθήματα καινούρια για μένα και τόσο όμορφα μαζί ! Η οικογένεια μεγάλωσε κατά ένα μέλος.
Σήμερα μια νέα αρχή και για τον μικρό μου.
Το μικρό μου αγόρι ξεκίνησε παιδικό .

Και εδώ θα σταθώ για λίγο..
Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν τα χρόνια ...
Ούτε που κατάλαβα πότε αυτό το παιδί μεγάλωσε.
Τα συναισθήματα μου όμως ήταν τόσο διαφορετικά.
Παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που το ζω ομολογώ πως μου ήταν πιο δύσκολο..
Σήμερα αφήνοντας τον ένιωσα μισή.
Ένιωσα πως κλαίει..
Στα αυτιά μου ηχούσε το κλάμα του. Κάτι που αργότερα επιβεβαίωσα.
Ένιωσα πως δεν ήμουν έτοιμη για αυτόν τον αποχωρισμό και ας τον αποζητουσα κάποιες στιγμές.
Ένιωσα πως είναι ακόμα μικρός .....
Μα είναι το μικρό μου πότε μεγάλωσε ;
Αυτόν τον μήνα με βρήκαν πολλά μαζεμένα ..
Λες και δεν πρόλαβα να αφομοιώσω όλα τα καινούρια που ήρθαν.
Λες και δεν πρόλαβα να ζήσω στιγμές..
Συμβαίνουν πράγματα και εμείς τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα ..
Και οι στιγμές περνάνε ..
Και εμείς συνεχίζουμε τον ίδιο καθημερινό αγώνα.
Σήμερα θυμήθηκα πως ο μήνας αυτός έχει συννεφιές.
Έχει όμορφα ηλιοβασιλέματα..
Δεν πρόλαβα να απολαύσω ούτε μια δύση.
Σήμερα λοιπόν γυρνώντας από την δουλειά κοίταζα κλεφτά τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου. Τα φωτεινά και σκούρα σύννεφα παίζανε το δικό τους παιχνίδι με τον ήλιο...
Σήμερα όλη μέρα ένιωθα παράξενα μιας και δεν πήρα εγώ το παιδί από τον παιδικό ..
Μιας και έφυγε για πρώτη φορά από την οικία του θαλπωρή.
Ήθελα μόνο να φτάσω σπίτι και να τον κάνω μια δυνατή αγκαλιά.
Η αγκαλιά δυνατή και τα λογάκια του ένας ακόμα κόμπος στον λαιμό μου.
Μαμά δεν θέλω να πηγαίνω σχολείο θέλω να είμαι εδώ μαζί σου μαμά.
Μανούλα είσαι η καλύτερη του κόσμου και σ αγαπώ πολύ.
Μαμά θέλω όταν οδηγάς να πατάς φρένο και να προσέχεις μου είπε μονοκοπανιά καθώς τον έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Τα συναισθήματα μου παράξενα...
Σαν να μπαίνει αέρας από παντού.
Σαν τον σημερινό αέρα ,που ανακατεύει της σκέψεις μου συνεχώς.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα..
Αύριο θα πιω τον καφέ μου και θα τακτοποιήσω πάλι κάθε σκέψη και συναίσθημα που σήμερα δεν ήταν σε μια σειρά.
Αύριο θα αφήσω πάλι τον μικρό μου στο παιδικό και ελπίζω να νιώσω καλύτερα...
Και εκείνος το ίδιο.
Μια αρχή είναι και αυτή και όλοι θέλουν τον χρόνο τους.
Έτσι και εγώ θέλω λίγο χρόνο προσαρμογής στα νέα δεδομένα!