Μια βραδιά μόνοι στο σπίτι!

Λένε πως όταν έχεις κάτι δεν το εκτιμάς.
Και η αλήθεια είναι αυτή..
Άλλωστε όσο είσαι ελεύθερος και ωραίος δεν εκτιμάς απλά μικρά πράγματα όπως για παράδειγμα ένα χαλαρό μπάνιο..
Μία απλή βόλτα.
Έναν καφέ, ή οτιδήποτε τέλος πάντων που εως τότε θεωρείς απλό και δεδομένο..
Και κάνεις ένα παιδί.
Μετά δεν μπορείς να ξανά κάνεις ένα χαλαρό μπάνιο.
Δεν μπορείς να απολαύσεις έναν καφέ .
Δεν μπορείς να κάνεις ούτε καν σεξ χωρίς διακοπές χωρίς άγχος, και όταν συμβαίνει πρέπει οι συνθήκες να ευνοούν!!
Και μετά μέσα στην απόλυτη ησυχία με τα αυτιά τεντωμένα στο παιδικό δωμάτιο γίνεται ότι γίνεται.
Δεν μπορείς να πας απλά τουαλέτα χωρίς να ανοίξει κανείς την πόρτα.
 Και αν η πόρτα είναι κλειδωμένη τότε κάποιος θα θυμηθεί ότι κατουριεται..
Ότι θέλει κακά, ότι λέρωσε τα χέρια του .
Και ο κατάλογος ατελείωτος.

Χτες λοιπόν παραμονή γενεθλίων με είχε πιάσει από το πρωί μια μελαγχολία.
Χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Μέχρι  και το μεσημέρι ήμουν κάπως.
Ύστερα κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτηκα τι δεν έχεις;
Και η αλήθεια είναι ότι έχω ότι χρειάζομαι, έχω ότι επέλεξα και είμαι ευγνώμων γι αυτό.
Έτσι η διάθεση μου άλλαξε στην στιγμή και η αισιοδοξία γέμισε και πάλι το μέσα μου.

Στο θέμα μου όμως τώρα.
Το απόγευμα μετά από την βόλτα μας, τα μικρά άρχισαν να ζητάνε να πάνε στην γιαγιά να κοιμηθούν εκεί.
Οκ κάτι που συνηθίζει ο μεγάλος.
Έλα όμως που ήθελε και ο μικρός!!
Ο μικρός δεν έχει ξανά φύγει για βράδυ...
Και αφού τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε τα ετοιμάσαμε τους παρέδωσα στην γιαγιά..
Για λίγη ώρα νιώθαμε παράξενα.
Είναι η φάση που λες αντε να ηρεμήσω και μόλις εκείνα δεν είναι εκεί νιώθεις μίσος άνθρωπος μιλάς για τα παιδιά σου  και ανυπομονείς να βρεθείς ξανά κοντά τους.

Στις 8 πίναμε καφέ σε ένα ήσυχο σπίτι χωρίς φωνές τσακωμούς ερωτήσεις, μπάλες ποδοσφαίρου αυτοκινητάκια να θέλουν να περάσουν δίπλα από το φλιτζάνι του εσπρέσο.

-Δεν είναι περίεργο ;
-Ποιο με ρωτάει ..
-Που είμαστε μόνοι!
-Μόνοι εεε...
Φοβερή αίσθηση σχεδόν ξεχασμένη χρόνια τώρα!!

Κατά τις 9.30 αποφασίσαμε να βγούμε. Ουαου !
Έχουμε  χρόνια να πάρουμε τέτοια απόφαση έτσι απλά στις 9.30 το βράδυ !
Χωρίς να χρειαστεί να πάρω γιαγιάδες να ετοιμάσω παιδιά να τα κοιμήσω να ντυθώ με την ψυχή στο στόμα.
Να κάνω μπάνιο στα γρήγορα. Να φτιάξω γάλα, να πω παραμύθια και όλα εκείνα τα ωραία του ύπνου.
Να έρθει η γιαγιά να φύγουμε σαν τους κλέφτες να μην αργήσουμε να να να.
Μπήκα για μπάνιο...η πόρτα δεν άνοιξε 36478 φορές για να αναλύσουμε διαφορά θέματα όπως τι είναι το άπειρο γιατί βάλαμε αυτά τα πλακάκια, πόσα τετραγωνικά είναι το μπάνιο και άλλα τέτοια.
Στο σπίτι έπαιζε μουσική η ώρα σχεδόν 10...
Έφτιαχνα μαλλί με ανοιχτή την πόρτα!
Άλλωστε δεν ενοχλούσα κανέναν...
Γενικότερα ότι και να έκανα από εκείνα τα απλά πράγματα που κάνει κανείς μηχανικά μου φαινόταν κάπως !

-Δηλαδή κανένα παιδάκι θα θα εμφανιστεί ξαφνικά;
Άκουσα μια φωνή πίσω μου...

Ήταν σχεδόν αστείο ένα σπίτι όλο δικό μας.
Παραμονή γενεθλίων και όντως ένιωσα 25 χρόνων.
Τότε που μπορούσα να κάνω ότι θέλω χωρίς να σκέφτομαι!!
Ξαφνικά θυμάσαι πόσο απλά ήταν κάποια πράγματα παλιά..
Βέβαια και η ζωή μετά παιδιών έχει άλλη χάρη δεν λέω αλλά όταν 10 χρόνια μετά νιώθεις ελεύθερος για ένα βράδυ μέσα στο ίδιο σου το σπίτι είναι παράξενο.
Σαν 25 λοιπόν είχα το θράσος να κλείσω το κινητό μου,  να ξυπνήσουμε μετά τις 10 το πρωί να πιούμε καφέ μέσα σε απόλυτη ησυχία..
Κάνεις εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε στον καναπέ επειδή κάποιος μικροσκοπικός επισκέπτης ήρθε στο κρεββάτι μας.


Ύστερα χτύπησε η πόρτα.
Τα δύο μου αγοράκια μου είχαν πάρει μια μικρή πάστα με ένα κεράκι για να μου κάνουν έκπληξη.

Αγκαλιές φιλιά φωνές και ξανά από την αρχή όλα εκείνα τα όμορφα της μητρότητας..
Για ένα βράδυ έζησα σαν 25αρα...
Θυμήθηκα για λίγο όλα εκείνα τα απλά που κάποτε δεν έδινα σημασία..
Πλάκα είχε πάντως!
Παραμονή των 35 μου χρόνων να ζεις μια βραδιά σχεδόν 10 χρόνια πίσω !
Χρόνια μου πολλά λοιπόν !!